सन्तानलाई नौ महिना काेखमा राखेर  जन्मदिने  भएकाले आमाको महत्व  बढि श्रेष्ठकर छ  । बाबुभन्दा आमाको महत्व हजार गुणा बढी हुने शास्त्रीय  मान्यता  रहेकाे छ  । यस्तो महत्व भएकाले जीवित आमालाई मीठो खान र राम्रो लगाउन दिएर सम्मान गरी खुशी बनाइन्छ ।

शास्त्रहरूमा प्रत्येक नरनारीले जीवनमा देवऋण, मनुष्यऋण र पितृऋण तिर्नैपर्छ   । वैदिक सनातन धर्म ग्रन्थमा ‘जननी जन्मभूमिश्च स्वर्गादपि गरियसी’ अर्थात् जन्म दिने आमा र जन्मभूमि स्वर्गभन्दा पनि ठूला हुन् भनी त्रेतायुगमा भगवान् रामचन्द्रले  बताएकाे कुरा रामायणमा वर्णित छ । 

आमा नभएकाले  भने आज आमालाई तर्पण र पिण्ड तथा पुरोहितलाई सिदा दानसहित भोजन गराई दिवङ्गत आमाकाे स्मरण गरिन्छ ।  वैशाखकृष्ण औँसीका दिन दिवङ्गत आमाले आश गर्ने भएकाले तर्पण, पिण्डदान र सिदादानसहित श्राद्ध गरे खुशी भई आशीर्वाद दिने शास्त्रीय मान्यता रहेको छ । 

‘कुपुत्रो जायते क्वचिदपि कुमाता न भवति’ अर्थात् छोरा छोरी नराम्रा भए भने पनि आमाले सबै सन्तान राम्राे हुने भन्दै माताप्रति उच्च सम्मान व्यक्त गरिएकाे छ । माताकाे हृर्दय सदैव सन्तानप्रति दयावन हुने भन्दै माहाभारत कालमा माता गान्धारीले जेठाे छाेरा दृर्यधन लगाएत सयभाइले गरेकाे कुकर्ममा नदेखियाेस् भनेर आँखामा पट्टि बाँधेकी थिइन् ।  आजकाे परिवेशमा हामीले  आमाकाे मुख हेर्ने नभइ आमालाइ मुख देखाउन लायक हुनुपर्छ । सन्तानले अशल कर्म गरेमात्रै आमा प्रशन्न हुन्छिन ।